Post przeniesiony z mojego blogu ” pracanarencie.blox.pl „

Myslę, ze wiekszość z nas choć raz zetknęła się z pojęciem renty z tytułu niezdolności do pracy. Potocznie zwanej rentą inwalidzką. Jakby jeszcze wiedzieć o co w tym chodzi …

Ustawa o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wymienia dwie kategorie niezdolności do pracy:

1. całkowitą niezdolność do pracy,

2. częściową niezdolność do pracy.

Całkowicie niezdolną do pracy określana jest osoba, co do której stwierdzono, że utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. (Art. 12 ust. 2)

Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która zdaniem lekarza orzecznika ZUS utraciła w znacznym stopniu zdolność do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. (Art. 12 ust. 3)

Przepisy ustawy brzmią bardzo kategorycznie: niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo
1) utraciła zdolność do pracy zarobkowej
2) z powodu naruszenia sprawności organizmu
3) i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. (Art. 12 ust. 1)

Na szczęście z pomocą przychodzą dalsze przepisy ustawy.

Potwierdzająone, że zachowanie zdolności do pracy w warunkach określonych w przepisach o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych nie stanowi przeszkody do orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy.

Zatem, zgodnie z przepisami ustawy o emeryturach i rentach, każda osoba z ustalonym prawem do renty z tytułu niezdolności do pracy, w tym także z orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy,
może w określonych warunkach podejmować zatrudnienie.

 O tym, jakie to warunki – piszę tutaj .