Zmarł Tadeusz Różewicz. Jego poezja swego czasu układała moje postrzeganie świata..
Wieczne odpoczywanie racz mu dać Panie.. [‚]
Przepaść
Babcia w czarnych sukniach
Drucianych okularach
Z laseczką
Stawia stopę
Nad przepaścią krawężnika cofa
Rozgląda się bojaźliwie
Choć nie widać śladu samochodu
Podbiega do niej chłopczyk
Bierze za rękę
I przeprowadza
Przez otchłań ulicy
Na drugi brzeg
Rozstępują się
Straszliwe ciemności
Nagromadzone nad światem
Przez złych ludzi
Kiedy w sercu
Małego chłopca
Świeci iskierka
Miłości
Wiersz opublikowany w 1955 roku, w zbiorze pt. „Srebrny kłos”.
Niestety nie znam nazwy wydawnictwa. Treść publikuję za stroną internetową: http://p-14-01.zend-framework.gajdaw.pl/, a dane o publikacji, za wikipedią.