Zmarł Tadeusz Różewicz. Jego poezja swego czasu układała moje postrzeganie świata..

Wieczne odpoczywanie racz mu dać Panie.. [‚]

Przepaść

Babcia w czarnych sukniach
Drucianych okularach
Z laseczką
Stawia stopę
Nad przepaścią krawężnika cofa
Rozgląda się bojaźliwie
Choć nie widać śladu samochodu

Podbiega do niej chłopczyk
Bierze za rękę
I przeprowadza
Przez otchłań ulicy
Na drugi brzeg

Rozstępują się
Straszliwe ciemności
Nagromadzone nad światem
Przez złych ludzi
Kiedy w sercu
Małego chłopca
Świeci iskierka
Miłości

Wiersz opublikowany w 1955 roku, w zbiorze pt.  „Srebrny kłos”.
Niestety nie znam nazwy wydawnictwa. Treść publikuję za stroną internetową: http://p-14-01.zend-framework.gajdaw.pl/, a dane o publikacji, za wikipedią.